تکنیکی است که می توان از فکر و اندیشه های کارکنان برای مسأله یابی به چاره جویی و حل مسائل و مشکلات سازمانی بهره جست و بر اساس نظام پیشنهادها کلیه کارکنان از عالیترین رده سازمانی تا پایین ترین سطح آن می توانند پیشنهادها، ایده ها ، ابتکارات و نظرات و طرح و تجربه خود را برای رفع نارسایی های موجود در روندکاری و یا بهبود روشهای انجام کار و یا افزایش کیفیت ارائه دهند.

۱) یافتن گلوگاه ها و مشکلات موجود در سازمان

۲) افزایش پذیرش تغییر و سازگاری با تغییرات

۳) افزایش کیفیت و بهره وری، بهبود روندهای عملیاتی و کاهش هزینه ها

۴) شناسایی کارکنان دارای هوشمندی و مسئولیت پذیری بیشتر

۵) فراهم آوردن مقدمات مشارکت عموم در پیشبرد اهداف نظام سلامت

۶) تبادل تجربه و مهارت به دست آمده و افزایش دانش سازمانی

۷) اعتبار بخشیدن به دانش و اطلاعات موجود در سازمان

۸) رفع اشتباهات احتمالی و جلوگیری از تکرار آزمون های مخرب پیشین

۹) تبدیل دانش ضمنی به آشکار و فراهم آوردن بستر بهره مندی از دانش ضمنی ارزشمند حاصل از دانش و تخصص و مهارت

دانش به معنای اطلاعات قابل درک و ارزشمندی است که حین کار فراگیری شده و نهادینه می شود و به حل مسئله می انجامد دانش سازمانی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز در ۴ قالب بهبود، ایده(پیشنهاد) ، طرح اجرایی و تجربه قابل مستندسازی و انتشار است.

فرایند دانش یا مهارت کسب شده در یک مقطع زمانی خاص که از طریق مشاهده و بررسی یک مسأله سازمانی و انجام یک یا چند مداخله برای رفع آن صورت می گیرد. تجربه موجب ایجاد تغییر (مثبت یا منفی) در عملکرد سازمان و مدیریت می شود

راهکار اجرایی برای تغییر به سمت بهتر شدن با بهبود مستمر و تدریجی و نه تغییرات انفجاری یا ناگهانی که ارتقای بهره وری در سازمان را به همراه داشته باشد.

یک فکر است که محصول قوه خلاقیت افراد است و می تواند موجب حل مشکلات، بهبود فرایندها، بهینه سازی امور و افزایش کارایی و اثر بخشی سازمان گردد

مجموعه اقدام های مثبت و تأثیرگذاری که در راستای وظایف شغلی فرد یا سازمان به اجرا درآمده است و کلیه سازوکارهای قانونی فنی و مالی بررسی و مستند می شود.

۱) کاربردی بودن

۲) به روز بودن

۳) در راستای اهداف سازمان بودن

۴) ایجاد ارزش افزوده نمودن

۱) کاربردی نباشد و قابلیت اجرایی نمودن نداشته باشد

۲) درراستای اهداف سازمانی نبوده و خارج از مأموریت و فلسفه وجودی دانشگاه باشد

۳) قابلیت انتشار و اشتراک گذاری نداشته باشد

۴) موضوع امری متداول باشد که به صورت گسترده در حال اجرا باشد

۵) ارائه توصیه کلی بدون ارائه راهکار یا اقدام مشخص